Druga wersja popytowa
Drugą metodą popytową jest popyt-minus. Ustalanie ceny tą metodą opiera się także na wykorzystaniu badań marketingowych, których celem jest określenie popytu na produkt przy różnych propozycjach ceny. Wybiera się taką cenę, która zapewnia największą sprzedaż. Następnie, odejmując od wyznaczonego poziomu ceny pożądany zysk jednostkowy, wyznacza się maksymalne koszty przeciętne, jakie może ponieść przedsiębiorstwo. Metoda oparta na konkurencji. Polega na podejmowaniu decyzji cenowych na podstawie analizy cen produktów konkurencyjnych. Przy korzystaniu z tej metody punktem wyjścia do ustalenia ceny jest cena przewodnia na dany produkt. Cena przewodnia jest to cena, po której sprzedaje swoje produkty firma mająca największy udział w rynku lub średnia cena na dany produkt (gdy nie ma firmy dominującej). Po ustaleniu ceny przewodniej przedsiębiorstwo w zależności od przyjętej strategii może stosować: cenę na poziomie ceny przewodniej – metodę tę stosują przedsiębiorstwa akceptujące cenę istniejącą na rynku, gdyż nie chcą wywołać wojny cenowej z innymi sprzedającymi, cenę na poziomie wyższym od ceny przewodniej – przedsiębiorstwo ustalające cenę na swój produkt na poziomie wyższym od ceny przewodniej powinno tak kształtować pozostałe instrumenty marketingowe, aby skłonić konsumentów do wyboru swojego produktu. Chodzi tu o stosowanie reklamy w środkach masowego przekazu lub oferowanie bezpłatnych usług dodatkowych.
