Pod koniec XIX w. w rozwoju akcyjnej formy własności rozpoczął się proces fuzji kapitałów samodzielnych przedsiębiorstw, tj. koncentracja produkcji całych gałęzi w jednym, wielkim towarzystwie akcyjnym, pozostającym pod jednolitym kierownictwem. Duże spółki podporządkowywały sobie przedsiębiorstwa mniejsze i rozszerzały w ten sposób pole swojej działalności oraz zmniejszały koszty konkurencji. Wzrost przez nabywanie innych przedsiębiorstw pozostał normalną tendencją systemu korporacyjnego. Sprzyjało to tańszym zakupom czynników produkcji, usprawnieniom w organizacji i zarządzaniu oraz ułatwiało dostęp do kredytów bankowych. Rozwijający się proces fuzji doprowadził w wielu dziedzinach produkcji do powstania przedsiębiorstw gigantów, które przekształciły się w monopole. Aktywną rolę w procesie monopolizacji kapitału odegrały banki, które – udzielając kredytów -w coraz większym stopniu starały się kontrolować i wpływać na działalność wielkich spółek akcyjnych. Rosnące wzajemnie powiązania kapitału przemysłowego z kapitałem bankowym doprowadziły do powstania ogromnych korporacji, które nabrały charakteru międzynarodowego. Odgrywają one we współczesnej gospodarce światowej coraz większą rolę, a ich majątek często przewyższa dochód narodowy wielu państw świata.
Historia akcji
