W pierwszej grupie wyjściową strategią jest strategia najwyższej jakości. Stosują ją firmy zainteresowane nabywcami o najwyższych dochodach, którzy są gotowi płacić wysoką cenę za produkty bardzo dobre jakościowo. Kupując takie produkty, nabywcy są usatysfakcjonowani przede wszystkim poziomem ich jakości. Z punktu widzenia firmy należy się jednak liczyć z niewielkim popytem. Większość nabywców jest bowiem zainteresowana kupowaniem produktów tańszych, nawet kosztem obniżenia ich jakości. Do takich nabywców skierowana jest strategia średniej wartości. Przeciętna cena zapewnia firmie wzrost popytu i sprzedaży. Istnieje również grupa nabywców, która ocenia produkty przez pryzmat niskiej ceny, dbając jednak o zachowanie minimalnych wymogów jakościowych. Firmy stosują wobec takich klientów strategię oszczędności, oferując produkty tanie. Druga grupa to sytuacje, w których wartość produktu wynikająca z oceny jego jakości, jest wyższa niż cena. Te strategie są korzystne dla nabywców, ponieważ płacą oni mniej za towary wyższej jakości. Możemy tu wyróżnić strategie wysokiej wartości, superokazji oraz dobrej okazji. Stosując te strategie, firmy starają się przekonać nabywców, że oferują im produkt tak samo dobry, ale mniej kosztujący. Odwołują się tym samym do rozsądku nabywcy.
Strategia najwyższej jakości
